Μου μίλησε κι ο άνθρωπος

Μου μίλησε κι ο άνθρωπος

Μου μίλησε ή θάλασσα

ο φλοίσβος τα κοράλλια

και ξεδιαλύνονται με μιας

σκουπίδια στα διαμάντια

Τάχα πως λοξοδρόμησε

και μου δείξε τον δρόμο

της μοίρας μου ο τρυγητής

στου μακελάρη χρόνο

Μου μίλησε ο ουρανός

και αστραπών η λάμψη

ηχώ αγέρα σαν χτυπά

στου ορίζοντα την χάψη

Δένω τ’ αστέρια με σκοινιά

να μην τα πάρει ο χρόνος

κουβάρι μην ξετυλιχθεί

του στεναγμού ο πόνος

Μου μίλησε κι ο άνθρωπος

Γερμένος στην σκιά του

Αιώνες , χρόνια καρτερεί

Πρέπον στα σωθικά του