Ποίηση - Τίτλοι από ( Ρ-Σ )

Ρίσκο

Παίρνω το ρίσκο , σημάδι βρίσκω
σε μια δίνη , που με τυλίγει
σβήνω τα φώτα , αλλάζω ρότα
πίνω την νιότη , μες το ποτήρι

Ρίσκο η ζωή μου ρίσκο
πουθενά δεν βρίσκω
δρόμο να γυρίσω
Ρίσκο η ζωή μου ρίσκο
μια ζωή την βρίσκω
γυρεύοντας ρίσκο

Παίρνω το θάρρος , γίνομαι βάρος
μέσα στον κόσμο , στο πανηγύρι
θάβω το χθες μου , μες τις χαρές μου
άλλων δεν κάνω , ποτέ χατήρι



Ρούχο δανεικό

Τα φορεμένα φόρεσα
για μια ακόμα νύχτα
κι είπα να φύγω μακριά
αλλού να ρίξω δίχτυα

Φόρεσα ρούχο δανεικό
και χαρισμένο από καιρό
από εσένα
Άλλαξα δρόμο και σταθμό
και στης ζωής τον πηγαιμό
παίρνω το ψέμα

Τα δουλεμένα δούλεψα
και πήρα το μερτικό μου
σ’ άλλη χαρά βαστώ σκοπιά
σ’ άλλη το λογικό μου



Σαν της Άρτας το γεφύρι

Σαν της Άρτας το γεφύρι
χτίζω και γκρεμίζονται
όνειρα χρυσά παλάτια
που στην άμμο χτίζονται
Μες τα χέρια μου κρατάω
και περνάω τον καιρό
μα η ζωή κι αν την ρωτάω
χωρατεύει τον καημό

Αχ ψυχή μου κάνε κύκλους
χόρεψε την ζεμπεκιά
χάρισμα σ’ εχθρούς και φίλους
και για σένα μια πενιά

Σαν την φλόγα στο καμίνι
καίγονται αλύπητα
χάρτινος καημός που σβήνει
με τσιγάρο ανύποπτα
Λόγια λεν στο καφενείο
και μοιράζουν το κρασί
παίρνεις την ζωή στα δύο
και ησυχάζει η ψυχή



Σεργιάνισα τον κόσμο

Σεργιάνισα τον κόσμο απ’ άκρη σ’ άκρη
κι είδα ανθρώπους, να ζητιανεύουν το ψωμί
άδολα χέρια να κρατάνε την αξίνα
και να δουλεύουν, βλαστημώντας την ζωή.

Σεργιάνισα τον κόσμο απ’ άκρη σ’ άκρη
κι είδα να πνίγεται ή φύση στο σκοτάδι
κάποια κατάρα τριγυρίζει μες την πλάση
μοίρα κακή , μας έχει βάλει στο σημάδι.



Στην μάχη να' σαι νικητής

Η κορυφή είναι μακριά
θέλει θεμέλια γερά
άσπιλο θάρρος και καρδιά
Κι όταν θα φτάσεις στην κορφή
κρατά γερά γιατί εκεί
το δόρυ σου θα μετρηθεί

Στην μάχη να' σαι νικητής
και στον αγώνα πορθητής

Πίσω γκρεμός και μπρος χαρά
φοβάσαι αυτήν την ερημιά
και παροπλίζεις στην σκιά
Κι όταν θα έρθει η στιγμή
να δεις τον κόσμο απ' την καλή
τότε μετράει η ψυχή


Στιγμές

Στιγμές μονάχος
στον πανικό της βροχής
στον όλεθρο της φυγής
Στιγμές που μένουν
σε βάθος ψυχής
σ' απόρροια μιας ζωής

Στιγμές που ζητάνε το χάδι
στιγμές που' ναι μόνες το βράδυ
στιγμές που χαράζουνε μνήμες
στιγμές γραμμένες σαν ρίμες
Στιγμές που αλλάζουν κρεββάτι
στιγμές που ζουν στο ντουλάπι
στιγμές που φέγγουν την μέρα
στιγμές που ζητάνε αγέρα

Στιγμές πλεκτάνης
στης μέρας το βάθος
στης νιότης το πάθος
Στιγμές που ζούμε
στο κάθε μας βήμα
στου ήλιου αχτίδα



Στο λιμανάκι της καρδιάς μου

Έχω κρυμμένο στην καρδιά μου
ένα λιμάνι απόμερο
αποκομμένο απ’ τον κόσμο
κρυμμένο κάπου στ’ όνειρο

Στο λιμανάκι της καρδιάς μου
καΐκια δεν αράζουνε
στο λιμανάκι της καρδιάς μου
τα γλαροπούλια λιάζονται (τα όνειρα φωλιάζουνε)

Έχω κρυμμένο στην ψυχή μου
ένα λιμάνι απόμερο
αποκομμένο , δίχως δρόμο
κρυμμένο και απρόσμενο



Σφαλισμένα χείλη

Τα σφαλισμένα χείλη , αγγίζουν την νυχτιά
δεν έχουν καλοκαίρια , δεν έχουνε καρδιά
μόνο την προσμονή , σαν δώρο του θεού
και ένα τάμα άγιου , για ξόρκι του κακού

Έχουν πλινθά δοκάρια , κολόνες στιβαρές
κλησιές προσευχητάρια , και μνήμες ενοχές
ζούνε μες τα νταμάρια , και μες τις αγορές
αγάπες μοιρασμένες , χάνονται τις βραδιές

Τα σκουριασμένα μάτια , δεν έχουνε χαρά
παντρεύονται τον πόνο , την φτώχεια την ψευτιά
προσκέφαλο και σπίτι , της γης την αγκαλιά
κ' ένα θεό που ξέρει , να δίνει την χαρά