Ποίηση - Τίτλοι από ( Ε )

Εαυτών θεωρώ

Της φύσης το νέκταρ το μέλι ρουφώ
την γλύκα την τρύγησα και τρέχω στην κρύπτη
τα ρούχα να βγάλω να εξιλεωθώ
προστάτη του σύμπαντος , εαυτών θεωρώ

Γλυκόπικρη αρμύρα , γαλάζια του χάρτη
ξανθιά μοναξιά μου , βυθός της θαλάσσης
καράβι ο έρωτας , σωσίβιο του ναύτη
πλέει μονάχο του , μπροστά στο κατάρτι

Σιγή στο κορμί μου , κραυγή η φωνή μου
αέναο θέατρο , με φιγούρες θολές
ο μύθος διαλύθηκε μα κι η ζωή μου
μια πέτρα που ράγισε θυμίζει η ψυχή μου



Εγώ γνώσιν

Μεθώ απ’ το κρασί του Ιούδα
που πρόδωσε τον ίδιο τον Χριστό
δεν πίστεψα σε τάματα του Βούδα
παρά στην πίστη που πηγάζει απ’ τον λαό

Περπάτησα σε δρόμους ματωμένους
του φεγγαριού πορεία ακολουθώ
εξαγνιστώ ανθρώπους πορωμένους
που προδοσία έχουν πάντα στο μυαλό

Και γνώρισα το θάρρος στην ψυχή μου
δειλός δεν πορευόμουνα στην γη
νεράιδες τραγουδούσαν στο αυτί μου
να πάω εμπρός και όπου βγει



Εδώ θα ζήσεις

Η μπαλκονόπορτα κλειστή
τα στόρια χαμηλά
σε ποιου στροβίλου την, τροχιά
γυρίζει η ζωή σου
η μπαλκονόπορτα κλειστή
και το κορμί σου στην βροχή

Εδώ θα ζήσεις
στο σπίτι το κλειστό
και θα 'χεις για Θεό
τον ουρανό ζωγραφιστό
Εδώ θα ζήσεις
σε αυτό το ρημαδιό
παρέα μ' έναν ήλιο
ζητιάνο και φτωχό

Στο φεγγαρόφωτο ποθείς
μιας μέρας συντροφιά
ποιου ήλιου η παρηγοριά
διπλώνει την ψυχή σου
ποιας μάνας γης η αγκαλιά
σ' αγγίζει απ' το πουθενά




Εικόνα ονειρική

Θα περπατήσω στα λαγκάδια
και στις φωτιές που ξεθωριάζουν
θα ανταμώσω στα σκοτάδια
γνωστές μορφές που με κοιτάζουν

Εικόνα ονειρική
θλίψη μου μυστική
μάγισσα το μυαλό
σε τόπο απατηλό

Θα αγκαλιάσω τα αστέρια
στεφάνι θα τα πλέξω , στα παιδιά
λευκής ψυχής τα περιστέρια
στα σωθικά μου θα φυλώ καρτερικά



Είμαι εδώ και σ' αγαπώ

Δώδεκα και κάτι
μεσάνυχτα στης μνήμης την σκιά
ριγά , σφαδάζει το κρεββάτι
στης νύχτας την ασύδοτη ψευτιά

Λένε πώς πέρασε ο χρόνος
μα εγώ είμαι εδώ και σ΄αγαπώ
ποτέ δεν ήμουνα ο μόνος
κι ας είχα συντροφιά τον ουρανό

Μεσάνυχτα παρά
κι η σκέψη μου στο ίδιο μονοπάτι
άπονος πόνος , μαρτυρά
στου χρόνου το βαρύ αδράχτι



Είναι όνειρο η ζωή

Τον δρόμο της βροχής
μην συναντήσεις
μια μέρα ενοχής
μην την γνωρίσεις
αντάμωσε το κάθε τι που αγαπάς
τραγούδι κάντο κι ας πονάς

Είναι όνειρο ή αγάπη
κάθε σούρουπο
είναι όνειρο η ζωή
κάθε πρωί

Το βλέμμα το σκληρό
να τ’ αγνοήσεις
τα λάθη τα παλιά
να τα σκορπίσεις
σε πέλαγα κι εκεί που θες να πας
στις θάλασσες , στο δάκρυ της χαράς



Είσαι μακριά μου

Βράδιασε κι απόψε η αυγή ζυγώνει
μέσα στο σκοτάδι υγρασία σκόνη
έρχεσαι και φεύγεις λάθος που μερώνει
θρύψαλα μαζεύω , μια ζωή αγχόνη

Είσαι μακριά μου κι όμως είσαι εδώ
γλάρος θάλασσα μου , κόμπος στον λαιμό
μες την αγκαλιά μου , χτίζω ένα θεό
φάρος μες την νύχτα με κακό καιρό

Ξημέρωμα στην πόλη είναι σκοτεινό
κίνηση στον δρόμο , χάσιμο καιρό
παίρνεις μια ανάσα και ξανά κοιτάς
ότι σ ‘έχει μείνει , δεν το αποζητάς



Εκείνο που θυμάμαι

Εκείνο που θυμάμαι
δεν είναι ντροπή , είναι πόνος
δεν είναι μοιρολόι , είναι σπαραγμός
είναι τα χρόνια που μ’ αγγίξανε
οι Ρήγνυες που με νικήσανε

Εκείνο που θυμάμαι
δεν είναι αγάπη , είναι αφοσίωση
δεν είναι λύπη , είναι καημός
είναι το ξύπνημα του πρωινού
βουβή καμπάνα , εσπερινού

Εκείνο που θυμάμαι
δεν είναι λήθη , είναι το σήμερα
δεν είναι θέατρο σκιών , δίχως φιγούρες
νομίζω , είναι το κάλεσμα του έρωτα
στα βράδια του καλοκαιριού, τ' ατέλειωτα



Έλα και κάνε μια ευχή

Θα ‘θελα να χαμογελάς
να δω το πρόσωπο σου φωτεινό
μπροστά σε μένα να γελάς
να μ’ αγαπάς να σ ’αγαπώ

Έλα και κάνε μια ευχή
καινούργια αρχή να κάνω πάλι
καιροί μαζί σου στη ζωή
να ‘ναι , ατέλειωτοι μεγάλοι

Θα ‘θελα να ‘σουν ουρανός
ν’ αγγίζεις το κορμί μου
να πέφτω δίπλα σου γυμνός
παντοτινά μαζί σου



Ελλάδα χρώμα του ουρανού

Αμπέλια και ελιές
οι κάμποι , τα ποτάμια
σύννεφα , ξαστεριές
μισόκλειστα φαράγγια

Ελλάδα , χρώμα του ουρανού
το φύσημα του αγέρα
κι η αύρα του πελάγου
Ελλάδα , χρώμα του ουρανού
οι μυρωδιές του Μάρτη
κι ο ήλιος του Αλωνάρη

Δρόμοι κι ανήλιαγα στενά
θάλασσα στο κορμί μου
νησάκια πελαγίσια μια σταλιά
βαρκάκι η ζωή μου



Ένα αστείο η ζωή

Μισό φεγγάρι πρόβαλε
δειλά απ’ την καρδιά μου
τα γιορτινά του φόραγε
μπήκε στα όνειρα μου
Με κέρασε γλυκό καφέ
και μου ‘δωσε τσιγάρο
και μου ‘λεγε ότι ποτέ
μην ξαναφύγω άλλο

Έτσι για αστείο την ζωή
ζήσε την όπως πρέπει
κάνε την νύχτα σου πνοή
την μέρα σου καθρέπτη

Η νύχτα φεύγει κι έρχεται
η χαραυγή της μέρας
στιγμές δεν τις ανέχεται
ο δυνατός αγέρας
Δίνει δικό του μερτικό
κει που πονάει ο κόσμος
λουλούδι και μυρωδικό
θυμάρι μα και δυόσμος



Ένας μεγάλος δρόμος

Είκοσι χρόνια ροκάς
με παραμύθια μιας οκάς
σε νανουρίζω
Κρατώ το χέρι της καρδιάς
κι όλα αυτά που αγαπάς
θα στα χαρίζω

Είναι ο δρόμος μου μεγάλος
είμαι και εγώ ένας φαντάρος
που υπηρετώ
όλα αυτά που με αγγίζουν
αγάπες που με αντικρίζουν
δεν τις χρωστώ

Είκοσι χρόνια γκόμενος
μες την ψυχή μου πόλεμος
μια μάχη ζω
Περπάτησα στα κύματα
και έγραφα ποιήματα
σε ωκεανό



Ερωτικό

Στα περβόλια ήρθανε κρυφά
κορίτσια με κοκαλάκια στα μαλλιά
τον έρωτα να παίξουνε μαζί με τα αγόρια
κοιτάζοντας τις λεμονιές , αγγίζοντας τα κλώνια

Της θάλασσας άγγιξαν τον αφρό
παιδιά με κομποσκοίνια στον καρπό
κινήσανε να βρουν της γης τ’ αλάτι
αμούστακα , στου έρωτα τα πάθη

Ο έρωτας , φεγγάρι φωτεινό
πανσέληνο , χορό στήσανε τρανό
στου καλοκαιριού την δίψα , αγάπης νερό
εφήβων πόθοι , στο κάθε πρωινό